Перевод: с польского на русский

с русского на польский

z wyglądu

  • 1 wygląd

    сущ.
    • ария
    • аспект
    • взгляд
    • взор
    • вид
    • видимость
    • внешность
    • воздух
    • выражение
    • выступ
    • выступление
    • конституция
    • мелодия
    • наружность
    • облик
    • образ
    • очертание
    • песня
    • появление
    • рисунок
    • фигура
    • форма
    • чертеж
    • явление
    * * *
    ♂, Р. \wyglądu вид;

    chorowity \wygląd больной вид; \wygląd zewnętrzny внешний вид; z \wyglądu на вид, по виду, с виду

    * * *
    м, P wyglądu

    chorowity wygląd — больно́й вид

    wygląd zewnętrzny — вне́шний вид

    z wyglądu — на вид, по ви́ду, с ви́ду

    Słownik polsko-rosyjski > wygląd

  • 2 zaniedbanie

    сущ.
    • авария
    • заброшенность
    • небрежность
    • нерадивость
    • неудача
    • отказ
    • провал
    • халатность
    * * *
    1. (w pracy itp.) упущение, недосмотр m;
    2. (brak troski, opieki) запущенность ž, заброшенность ž; 3. (wyglądu itp.) неряшливость ž, неопрятность ž
    +

    3. opuszczenie

    * * *
    c
    1) (w pracy itp.) упуще́ние, недосмо́тр m
    2) (brak troski, opieki) запу́щенность ż, забро́шенность ż
    3) (wyglądu itp.) неря́шливость ż, неопря́тность ż
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > zaniedbanie

См. также в других словарях:

  • oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… …   Słownik frazeologiczny

  • wygląd — m IV, D. u, Ms. wyglądądzie, blm «zewnętrzna postać czegoś, zespół cech składających się na czyjąś powierzchowność» Wygląd miasta. Mieć sympatyczny, miły wygląd. Miała wygląd podlotka. Dbać o swój wygląd. Przypominać kogoś z wyglądu. Był to… …   Słownik języka polskiego

  • norma — Wrócić do normy «wrócić do stanu, wyglądu, poziomu itp. zwykłego, takiego jak zazwyczaj, jak normalnie»: Po nalocie ludziska zaczęli wynurzać się ze schowków. Szkody były znaczne. (...) kogoś stratowały konie, parę chat zaczęło się palić...… …   Słownik frazeologiczny

  • waga — 1. pot. Ileś kilogramów żywej wagi «o ciężarze człowieka»: Znacie Rajmunda i wiecie, jak wygląda: siedemdziesiąt kilogramów żywej wagi. K. Siesicka, Fotoplastykon. 2. Przywiązywać, przykładać wagę do czegoś «uważać coś za rzecz ważną, nadawać… …   Słownik frazeologiczny

  • znak — 1. Coś jest, stoi, stanęło, znajduje się pod znakiem zapytania «coś jest niepewne lub kwestionowane»: (...) wykształcenie dzisiejszych urzędników stoi pod wielkim znakiem zapytania (...). L. Tyrmand, Dziennik. 2. Coś upływa, przebiega itp. pod… …   Słownik frazeologiczny

  • zrobić się — 1. Co się z niej (z niego itp.) zrobiło! «powiedzenie wyrażające zdziwienie z powodu zmiany czyjegoś wyglądu»: „Ależ tak, to jest Hania Wolska – myślał sobie. – Jakże się zmieniła przez te dziewięć lat!”. Patrzył na nią, jak gdyby chciał wyczytać …   Słownik frazeologiczny

  • anormalność — ż V, DCMs. anormalnośćści, blm rzecz. od anormalny Anormalność czyjegoś wyglądu, trybu życia …   Słownik języka polskiego

  • barwnik — m III, D. a, N. barwnikkiem; lm M. i «substancja barwna pochodzenia naturalnego lub otrzymywana syntetycznie, mająca właściwość trwałego barwienia różnego rodzaju materiałów, jak włókien naturalnych, sztucznych, skóry, futer, papieru, artykułów… …   Słownik języka polskiego

  • charakteryzacja — ż I, DCMs. charakteryzacjacji; lm D. charakteryzacjacji (charakteryzacjacyj) 1. «nadawanie czyjejś twarzy i sylwetce zewnętrznych cech innej osoby (np. cech postaci odtwarzanej przez aktora); zmieniony wygląd po takim zabiegu» Róż do… …   Słownik języka polskiego

  • demoniczność — ż V, DCMs. demonicznośćści, blm «niesamowitość, upiorność, szatańskość» Demoniczność śmiechu, wyglądu. Demoniczność zachowania …   Słownik języka polskiego

  • domówić — dk VIa, domówićwię, domówićwisz, domówićmów, domówićwił, domówićwiony domawiać ndk I, domówićam, domówićasz, domówićają, domówićaj, domówićał, domówićany 1. «powiedzieć do końca to, co się zamierzało; dopowiedzieć» Nie zdążył domówić wszystkiego …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»